اینطور به نظر می‌رسد که همزمان با اعمال محدودیت های بیشتر از سوی ایالات متحده آمریکا بر روسیه، تاثیرات تحریم های جدید توسط سران این کشور احساس می شود. در همین زمان، تحریم های جدید یا حتی یک رویارویی کامل (نیابتی) با توجه به تنش هایی که در مرز روسیه و اوکراین در حال وقوع است، زیاد دور از انتظار نیست. واکنش های پوتین سرراست است، هرگونه فشار غرب یا دخالت نظامی، پاسخ های نامتقارن تهدیدآمیز را در ماه های آینده به دنبال خواهد داشت.

واکنش های کماکان ضعیف یا نابه هنگام دولت های غربی، به ویژه در اروپا، از منظر روسی ها به عنوان نشانه ای از ضعف قلمداد می شود. حتی اگر تحریم های کنونی ایالات متحده و اتحادیه اروپا علیه مؤسسات روسی و واحدهای اقتصادی دولتی تأثیرگذار باشند، کلیت ماجرا هنوز تغییر زیادی نکرده است.

به نظر نمی رسد تجمع نظامی روسیه در مرزهای شرقی اوکراین، تصمیم یک جانبه برای مسدود کردن دریای سیاه برای حمل و نقل بین المللی و نیروهای دریایی، نقض کنوانسیون مونترو، و تهدید افزایش تحریم های ایالات متحده علیه طرف های دخیل در آبراه نورد استریم(سیستمی از خطوط لوله گاز طبیعی دریایی که در زیر دریای بالتیک از روسیه به آلمان جریان دارد)، ملاحظات استراتژیک پوتین را تغییر داده باشد.

با این حال، به نظر می رسد رئیس جمهور فعلی ایالات متحده از تأثیر تحریم های فعلی علیه روسیه راضی نیست. اقدامات جدید و سختگیرانه تری نیز پیش بینی شده است، حتی پس از تصمیم هفته گذشته واشنگتن برای اخراج دیپلمات های روسی و منع بانک های آمریکایی از خرید اوراق قرضه دولتی روسیه در بازار اولیه. تاکنون، بیشتر تحریم های ایالات متحده به دخالت روسیه در انتخابات ایالات متحده، حملات سایبری و یا نحوه رفتار با مخالفان سیاسی مرتبط بوده است.

واکنش مسکو تاکنون توام با اعتنایی بوده است، به نظر نمی رسد مقامات روس تحت تأثیر تهدید تحریم های جدید قرار گرفته باشند. اگرچه این رویکرد نرم و منطقی روسیه می تواند خیلی سریع تغییر کند، دولت روسیه هشدار داده که در صورت عبور از “خطوط قرمز” ، برای رویارویی به اقدامات متقابل در همه سطوح می پردازد.

با این حال ، برای کسانی که از بیرون به این مسئله نگاه میکنند کاملاً مشخص نیست که این خطوط قرمز دقیقاً چه میتوانند باشند. مسکو قبلاً اعلام کرده است که تحریم های اضافی غرب یا حضور نظامی در صحنه اوکراین و دریای سیاه “خط قرمز” آن‌ها است. این در حالی است که اکنون تحلیلگران در حال بررسی این مورد هستند که واکنش روسیه در برابر چنین اقداماتی چه می تواند باشد.

تحلیلگران غربی عمدتاً بیم از واکنش نظامی دارند و در حال حاضر نظاره گر مسئله اوکراین هستند. حضور نظامی در مرزهای اوکراین می تواند منجر به درگیری مستقیم نیروهای روسی در راستای”حفاظت” از شهروندان و منافع روسیه در منطقه شود. همه در فکر این هستند که آیا اقدامات تلافی جویانه احتمالی روسیه می تواند از طریق مسدود کردن جریان های منابع نفت و گاز به اروپا و یا ایالات متحده باشد؟

افزایش وابستگی به تأمین انرژی اتحادیه اروپا و ایالات متحده قدرت ژئوپلیتیکی مسکو را افزایش می دهد. این وضعیت باعث ایجاد اختلاف نظر قدرت های برجسته اروپایی شده است. به عنوان مثال، آلمان تمایل به اعتمادسازی با مسکو دارد، در حالی که فرانسه و انگلیس رویکردی مخالف دارند. مسکو می تواند تصمیم بگیرد که قیمت ها را کاهش دهد تا به شرکت های بین المللی نفت و گاز و به طور خاص شرکت های مستقل شیل در آمریکا آسیب برساند که می تواند به بهبود اقتصادی بایدن آسیب جدی وارد کند. در طول سال ۲۰۲۰ روسیه به عنوان سومین تامین کننده بزرگ نفت ایالات متحده تبدیل شده و حتی از عربستان سعودی نیز پیشی گرفته است. تحلیلگران نفت متوجه این موضوع شده اند، اما به نظر میرسد سیاستمداران آمریکایی چشم روی این واقعیت بسته اند. قدرت تأمین کنندگان نفت نباید دست کم گرفته شود، به خصوص وقتی در اختیار یک قدرت جهانی رقیب است.

یک اقدام تهاجمی توسط مسکو لزوماً نباید به ضرر دیگر اعضای اتحاد اوپک باشد. در واقع، سایر اعضای اوپک می توانند از حمله مستقیم به بازارهای صادرات نفت و گاز ایالات متحده بهره ببرند. اقتصادهای آسیایی مانند چین یا هند از پایین آمدن قیمت نفت ناراضی نخواهند بود و حتی پکن می تواند یک حامی باشد به این خاطر که در دوره ای به ایالات متحده آسیب خواهد رساند که واشنگتن حوزه نفوذ خود را در دریای چین جنوبی گسترش داده است.

“oilprice“

مشاهده کل خبر