آیا توکن های اوراق در حقیقت اوراق بهادار هستند؟

یکی از ویژگیهای اصلی توکن های اوراق این است که معمولا در حوزه چارچوب قانونی اوراق بهادار کنونی در بیشتر کشورها در نظر گرفته می شوند. اگرچه تعریف اوراق بهادار از یک حوزه قضایی به حوزه دیگر متفاوت است اما هوی تست(Howey Test) امریکایی معروف مبنایی را برای یک درک کلی فراهم می کند. براساس یک مورد قضایی در سال ۱۹۴۶، بین کمیسیون بورس و اوراق بهادار (SEC) در ایالات متحده آمریکا، و هاوی دو شرکت مستقر در فلوریدا، تست هوی یک آزمون عملکردی است برای اینکه مشخص شود آیا یک سرمایه گذاری در طبقه اوراق بهادار قرار می گیرد و در نتیجه مشمول قوانین اوراق بهادار ایالات متحده است یا خیر. چهار معیار مرتبط با این آزمون عبارتند از:

۱- سرمایه گذاری پول یا سایر اشکال دارایی است.

۲- انتظار سود از سرمایه گذاری وجود دارد

۳- سرمایه گذاری پول در یک شرکت مشترک است، به این معنی که سرمایه گذاران دارایی های خود را با هم ترکیب می کنند تا در یک پروژه سرمایه گذاری کنند.

۴- سود حاصل از تلاش یک فرد یا شخص سوم است که کاملاً از کنترل سرمایه گذاران خارج است.

توکن‌های اوراق بهادار – به‌عنوان محصولات سرمایه‌گذاری – معمولاً دارای شرایط ذیل هستند: یک توکن اوراق که نشان‌دهنده سهمی از سود یا جریان نقدی ناشر یا دارایی‌های آن است، در اصل، صرف نظر از شکل قراردادی، به احتمال زیاد تحت تعریف اوراق بهادار قرار می گیرد.

چشم انداز STO

چشم انداز نظارتی پلت فرم معاملات دارایی مجازی در بازارهای عمده

برخی از حوزه های قضایی نیز در حال اجرای قوانینی برای شناسایی توکن های اوراق بهادار به طور رسمی‌تر هستند و بدین صورت، موانع بر سر راه اجرای DLT در اوراق بهادار سنتی را از میان برده و حمایت های لازم را انجام می‌دهند. دو نمونه اخیر شامل قانون بلاک چین لیختن اشتاین است که به موضوع پیوند دارایی‌های “دنیای واقعی” با دارایی‌های مجازی می‌پردازد و یک معماری قانونی برای دارایی‌های دیجیتال و پیش‌نویس قانون وزارت آلمان برای معرفی اوراق بهادار به شکل الکترونیکی معرفی می‌کند در حالی که این دو مقوله از نظر دامنه و پوشش متفاوت هستند، اما هر کدام نگاهی اجمالی به قوانین و مقررات آینده و مدل هایی برای نحوه مواجهه با اجرایDLT  و  سایر فناوری‌ در اوراق بهادار ارائه می‌دهند.