شرکت پژوهشی ریستاد انرژی در گزارشی اعلام کرد: ظرفیت الانجی شناور (FLNG) جهان شتاب گرفته و انتظار میرود تا سال ۲۰۳۰ با افزایش سه برابری روبهرو شود.
به گزارش اویل پرایس، پروژههای FLNG که زمانی با چالشهای فنی و عملیاتی مواجه بودند، امروز به نرخهای بهرهبرداری قابل توجهی در مقایسه با ترمینالهای ساحلی دست یافتهاند. با توجه به افزایش تقاضای جهانی الانجی در کنار رشد زیستپذیری میادین گازی کوچکتر، الانجی شناور به سرعت به راهحلی انعطافپذیر و کمهزینه برای تامین این نیاز تبدیل شده است.
بر اساس برآورد ریستاد انرژی، ظرفیت جهانی الانجی شناور تا سال ۲۰۳۰ به مرز ۴۲ میلیون تن در سال افزایش خواهد یافت. همچنین پیشبینی میشود که این رقم تا سال ۲۰۳۵ به ۵۵ میلیون تن در سال برسد که تقریبا چهار برابر رکورد ۱۴.۱ میلیون تنی سال ۲۰۲۴ است. ترمینالهایی که قبل از سال ۲۰۲۴ راهاندازی شده بودند، در همان سال به میانگین ظرفیت بهرهبرداری ۸۶.۵ درصد و امسال به ظرفیت بهرهبرداری ۷۶ درصد رسیدهاند.
کوشال رامش، معاون بخش پژوهش گاز و الانجی در شرکت ریستاد انرژی در این باره گفت: ظرفیت الانجی شناور راه درازی را در کمتر از یک دهه گذشته طی کرده است. تنها موانع واقعی بر سر راه این صنعت، همان مشکلاتی بودند که فناوریهای جدید عموما با آنها مواجه میشوند. اما در ادامه راه، این صنعت به طور چشمگیری به بلوغ رسید. نرخ بهرهبرداری در حال افزایش است، اعتماد به این فناوری نیز رو به رشد است و صرفه اقتصادی آن منطقیتر میشود. از حل چالشهای صدور مجوز در کانادا تا آزادسازی ذخایر دورافتاده ساحلی در آفریقا و آسیا، صنعت الانجی شناور در حال شکوفایی است.
بدون نقشه راه اولیه، پروژههای الانجی شناور (همچون پروژه «پرلود» شرکت شل در کره جنوبی که با همکاری کنسرسیوم تکنیپ-سامسونگ راهاندازی شد) ابعاد منفی محدودیتهای اولیه این صنعت را اشکار کردند. به عنوان مثال، هزینه مایعسازی گاز به ۲۱۱۴ دلار در هر تن افزایش یافت. با این حال، با افزایش تجربیات عملیاتی صنعت، هزینه های سرمایهای به شدت کاهش یافت و به هزینه پروژههای الانجی ساحلی نزدیک شد.
در همین حال، عملکرد کشتیهای حملونقل الانجی شناور نیز بهبود پیدا کرد و این کشتیها از آبهای عمیق تا میادین گازی واقع در آبهای بسیار عمیق شروع به فعالیت کردند. اگر برخی پروژههای گازی متوقف شوند، این کشتیها را میتوان به مناطق دیگر منتقل کرد یا به فروش رساند. این وضعیت نشاندهنده قابلیت سازگاری داراییهای این صنعت است.