کلیدی

• محققان می گویند که اقتصادهای بزرگ آسیایی مانند هند و چین با بیشترین آسیب در برابر کمبود آب مواجه می شوند.
• بخشهایی همچون کشاورزی، تولید و انتقال مبتنی بر انرژی های تجدیدپذیر احتمالاً بخش هایی خواهند بود که بیشترین تاثیر را از کمبود آب خواهند داشت.
• آرونابها گوش، مدیر عامل شورای انرژی، محیط زیست و آب، اذعان داشت: کمبود آب نباید به عنوان یک موضوع درون بخشی در نظر گرفته شود، بلکه باید به عنوان موضوعی “فراتر از کل اقتصاد در نظر گرفته شود”.

کمبود آب به عنوان مهم‌ترین و بالقوه‌ترین مؤلفه بحران آب و هوایی گسترده‌تر به چشم می خورد و طبق نظر محققان اقتصادهای بزرگ آسیایی مانند هند و چین بیشتر در معرض کمبود آب قرار دارند.

آرونابها گوش، مدیر عامل شورای انرژی، محیط زیست و آب، در حاشیه جلسات اکوسپریتی سنگاپور، سه شنبه پیش به CNBC گفت: آسیا یک قطب صنعتی است که با نرخ سریع شهرنشینی روبروست و این مشکل تنها با دسترسی به مقادیر منابع آبی زیاد قابل رفع است.

گوش گفت: « فقط صنایع قدیمی مانند فولادسازی به آب زیاد نیاز ندارند، بلکه صنایع جدیدتر مانند تولید تراشه های نیمه هادی و انتقال به انرژی پاک به آب وابسته هستند.» قاره آسیا موتور رشد جهان است و این صنایع محرک جدیدی برای رشد اقتصادی آن هستند.

انتظار می رود تقاضای جهانی آب شیرین تا سال ۲۰۳۰ بین ۴۰ تا ۵۰ درصد از مقدارعرضه فراتر رود. گوش هشدار داد که کمبود آب نباید به عنوان یک موضوع  درون بخشی در نظر گرفته شود، بلکه باید به عنوان یک موضوع “فراتر از کل اقتصاد” در نظر گرفته شود.

او اعلام نمود که اقتصاد کشورهای آسیایی “باید بدانند که این یک منفعت مشترک منطقه ای است و به نفع خودشان است که ریسک ناشی از کمبود آب را کاهش دهند تا از شوک های اقتصادی ناشی از کمبود شدید آب جلوگیری نمایند.”

هند که اکنون پرجمعیت ترین کشور جهان است، بیشتر در معرض کمبود آب و بی آبی قرار دارد. به گفته بانک جهانی،  این کشور علیرغم داشتن ۱۸ درصد از جمعیت جهان، تنها برای ۴ درصد از مردمش منابع آبی کافی دارد و از این رو، این مشکل یکی از پر چالش ترین مسائل در این کشور محسوب می شود.

این کشور آسیای جنوبی به شدت به فصل باران های موسمی خود برای رفع نیازهای آبی خود متکی است، اما تغییرات آب و هوایی باعث شده است که سیل و خشکسالی بیشتری به این کشور آسیب وارد نموده و کمبود آب آن تشدید شود.

چین هنوز هم با مشکل روبروست

به گفته اندیشکده مستقل موسسه  لووی، تقریباً ۸۰ تا ۹۰ درصد از آب‌های زیرزمینی چین برای مصرف نامناسب است، در حالی که نیمی از سفره‌های زیرزمینی این کشور آنقدر آلوده هستند که نمی‌توانند برای صنعت و کشاورزی مورد بهره برداری قرار گیرند. ۵۰ درصد آب رودخانه نیز برای آشامیدن مناسب نیست و نیمی از آن برای کشاورزی مورد استفاده قرار می گیرد.

اگرچه دومین اقتصاد بزرگ جهان در گذار به سمت انرژی پاک پیشرفت های قابل توجهی حاصل نموده است، اما سیستم برق آن تا حد زیادی به زغال سنگ وابسته است. و اگر آب نباشد زغال سنگ نیز وجود ندارد.

گوش افزود: آب یک عنصر حیاتی برای تولید نیروگاه های زغال سنگ محسوب می شود و اگر با کمبود آب مواجه شویم یا برای تولید برق ، آب کافی وجود نداشته باشد، دیگر عملا نیروگاه نیز کارایی نخواهد داشت.

سایر کشورهای در حال توسعه درمنطقه نیز در شرایط مشابهی قرار دارند، اما حل بحران آب در این کشورها سخت تر است. شانشان وانگ، رهبر تجارت در بخش آب سنگاپور در مشاوره پایداری آروپ، گفت:” کشورهایی مانند فیلیپین نیز بدون مشکل نیستند، بنابراین «عدم تعادل بزرگی در بحران آب که ما با آن مواجه هستیم» در اینجا نیزوجود دارد.

وانگ سه شنبه گذشته در هفته بین المللی آب درسنگاپور به سی ان بی سی گفت: هند و چین به دریاها و رودخانه ها نزدیک هستند و افزایش سطح آب دریاها مشکل آفرین است، اما می توانند با بهره گیری از فناوری و نوآوری به دنبال طراحی سیستم های ذخیره آب بهتر باشند.

در همین حال، وین میدلتون، رهبر کسب‌وکار در بخش آب استرالازی برای آروپ، گفت: «ما باید قبول کنیم که ارزش سیستم‌های رودخانه‌ای خود را هنوز نشناخته ایم و از آنها برای مصارف صنعتی و کشاورزی بهره‌برداری کرده‌ایم.» او گفت: «ما اخیراً با خسارتی که وارد کرده‌ایم ، مواجه شده ایم.

کشورهای غربی احتمالاً از خطرات مرتبط با بحران آب در امان نخواهند ماند. انتظار می‌رود که مشکل آب اروپا وخیم تر شود زیرا منابع به دلیل بدتر شدن شرایط اضطراری آب و هوایی، در حال کاهش فزاینده است. این منطقه در بهار شاهد افزایش دما بود و در فصل زمستان نیز با موج گرما به رودخانه ها و پیست های اسکی آسیب جدی وارد نمود.

بخش هایی که بیشتر تاثیرپذیرند

کشورتایوان، به عنوان مبدا بزرگترین صنعت نیمه هادی آسیا، کمتر از دو سال پس از مبارزه با بدترین خشکسالی که در یک قرن دیده بود، بار دیگر با مشکل کمبود آب مواجه شده است. برای تامین انرژی نیروگاه ها و تولید تراشه های نیمه هادی که وارد دستگاه های دیجیتال ما می شوند، این کشوربه مقادیر زیادی آب نیاز دارد و در صورت بروز کمبود ، کاهش تولید گزینه دیگر است.

وانگ افزود: «تایوان یکی از بزگترین مصرف کننده های انرژی آبی است و همیشه با یک دوراهی مواجه است که آیا باید آب را برای صنایع نیمه هادی خود ذخیره کند تا از آن بهره ببرد، یا اینکه آیا آب باید جاری شود تا بتوانند نیروی برق آبی بیشتری داشته باشند».

«خشکسالی و سیل هردو مشکل اصلی کشور تایوان محسوب می شود، بنابراین این صنعت همیشه ناموفق و آسیب پذیر بوده است.

با این حال، وانگ اعلام نمود که اگرچه بسیاری از صنایع تولیدی برای ادامه فعالیت به آب نیاز دارند، اما آب عملا مصرف نمی‌شود و می‌توان آن را بازیافت نمود.

«کمبود آب به ویژه برای این صنایع مشکل آفرین نیست زیرا مقادیر زیادی از آب قابل بازیافت است. این فرآیند بازیافت آب را آلوده می کند و بسیاری از صنایع ممکن است بخواهند به جای تصفیه و استفاده مجدد، آب را مستقیماً وارد اکوسیستم نمایند.

حال که با بحران مواجه هستیم، برخی از کسب و کارها باید به دنبال حل این مشکل باشند و آنها نمی توانند فقط هرچیزی که به وفور یافت می شود را برای خود نگه دارند.

آب همچنین نقش بزرگی در انتقال انرژی برنامه ریزی شده ایفا می کند و کمبود آب می تواند مانع پیشروی کشورها به سمت برآیند خالص (کربن صفر) شود. در سال ۲۰۲۲، چین بدترین موج گرما و خشکسالی خود را در شش دهه گذشته تجربه نمود. دمای طاقت فرسا، مناطقی از رودخانه یانگ تسه را خشک کرد و عملکرد برقی آبی آن  به عنوان دومین منبع بزرگ انرژی کشور  را با مشکل مواجه نمود.

به منظور کاهش ریسک انرژی، این کشور بالاترین تعداد نیروگاه های جدید زغال سنگ را از سال ۲۰۱۵ در سال گذشته تصویب نموده است. پکن ۱۰۶ گیگاوات ظرفیت جدید برق زغال سنگ را در سال ۲۰۲۲ مجاز اعلام نمود که چهار برابر بیشتر از یک سال قبل و معادل ۱۰۰ نیروگاه بزرگ سوخت است.

میدلتون می گوید: “ما برای تامین منابع آب جدیدمان نیاز به تغییر رویه به سمت انرژی های تجدیدپذیر داریم و باید منابع آب ما برای امنیت انرژی در دسترس باشد.” ما باید این دو موضوع را خیلی بیشتر به هم نزدیک کنیم.»

اقتصادهایی که به شدت به کشاورزی وابسته هستند نیز ممکن است شاهد کاهش قابل توجه تولید باشند و بدین صورت امنیت غذایی در معرض خطر بالاتری قرار می گیرد.

بر اساس گزارش بخش کشاورزی، شیلات و جنگلداری استرالیا، انتظار می رود ارزش تولیدات کشاورزی با کاهش ۱۴ درصدی به ۷۹ میلیارد دلار در سال ۲۰۲۳ تا ۲۰۲۴ برسد.  این مسئله به دلیل وجود خشکسالی رخ می دهد که منجر به کاهش محصولات کشاورزی از سال ۲۰۲۲ تا ۲۰۲۳ می شود.

میدلتون از آروپ گفت: ما مطمئناً می‌توانیم منابع آب جدیدی طراحی کنیم و آب را برای صنایع، مشتریان و شهرهای استرالیا تأمین کنیم، اما واقعاً نمی‌توانیم  ذخایرآب کافی را در دوره‌های طولانی‌تر خشکسالی حفظ کنیم.

وی همچنین افزود: «البته که ما باید آب را در دسترس شهرها، اقتصادهای بزرگ و جوامعمان قرار دهیم، اما تولید مواد غذایی و بخش کشاورزی با مشکلات بیشتری روبرو خواهد شد”.

منبع:cnbc

مشاهده خبر